Het verhaal van David en Corien
Gezinsouders David en Corien Gemser kennen elkaar al van hun studie jeugd- en welzijnswerk in Groningen. Toen David bij de Jan Pieter Heije Stichting in Oosterbeek ging werken, ging Corien hem achterna. Zij werkten naast elkaar in twee leefgroepen. Beide gezinsouders – ze zijn nu 56 en 54 jaar, de drie kinderen zijn de deur uit – weten dus goed hoe het is om als stel samen te werken. En om daarnaast een gezin te hebben. David: “De afspraak was altijd: thuis praten wij niet over werk. Er is balans nodig, zeker als je ook zelf kinderen hebt.”
David en Corien gezinshuisouders sinds 2006
Ooit was gezinshuis De Deel, dat David en Corien in 2006 zijn begonnen, een echte boerderij. De boer en de boerin hadden geen kinderen maar gaven mantelzorg aan een inwonende nicht. Zij deelden fruit, groente, melkproducten en vlees met de buurt. Zo is de naam van gezinshuis De Deel ontstaan, als eerbetoon aan de vorige bewoners. En de huidige bewoners kunnen er samen zijn, kunnen delen en hebben ook een eigen plek. Drie jaar voor hij met De Deel begon was David betrokken geraakt bij de start van dagbesteding in Angeren. “Met veel passie, enthousiasme zijn we toen begonnen. Het was hard werken in die tijd, maar we waren snel succesvol. Binnen een jaar hadden we tien deelnemers.”
Ondertussen nam de vraag naar kleinschalig beschermd wonen voor jongeren en jongvolwassene met een beperking toe. Dat was het begin van de gezinshuizen van wat nu Albero Gezinshuizen is. De visie van de huidige Albero Zorggroep – ‘Je mag er zijn en je mag zijn wie je bent’ – is in de pionierstijd van de dagbesteding ontstaan.
Kleinschalig beschermd wonen voor jongeren en volwassenen met een beperking
Werken met jongeren en jongvolwassenen met een verstandelijke beperking of complexe problemen, David en Corien doen niets liever dan dat. “Het risico van de passie die wij hebben is dat je zó graag wilt dat het goed gaat. Soms zelfs té graag. Dat is je valkuil. Wij zijn als hulpverlener altijd een beetje geneigd om het voor een ander op te lossen. Het gaat er echter om dat je vragen stelt, ook de moeilijke vragen, dat je goed beseft dat het niet om jou gaat maar om de bewoner. Je moet jezelf elke keer weer de vraag stellen: begrijp ik het kind, de jongvolwassene? En dan kun je samen doelen stellen, het zorgplan maken.”
David: ”De eerste deelnemers aan de dagbesteding waren intensief te begeleiden jongeren die niet konden aarden in de grote zorginstellingen waar ze verbleven. Tijdens het werken in de boomgaard heb ik toen veel geleerd van de gesprekken die ik met hen heb gevoerd. Het is goed om je te beseffen dat een kind er niet om heeft gevraagd om uit huis te worden geplaatst, om door een ander te worden opgevoed.”
Het gaat er volgens Corien en David om dat je samen zoekt naar wat de vraag en wat de behoefte van de cliënt is. “Wil je schreeuwen? Dan mag je dat doen. En dan stel je de vraag: kan het ook anders? Dat geeft rust. Want als je mag zijn wie bent geeft je dat veel vrijheid en het zorgt voor ontspanning.”
Op dit moment heeft De Deel 14 bewoners onder haar hoede. Intern zijn er zes bewoners. Zes cliënten wonen in de buurt in een zogenoemde spetterwoning. Dit zijn zelfstandige woonvormen waar 24-uurszorg wordt gegeven. Onder hen is 1 stelletje, dat in hun tijd bij De Deel een relatie heeft gekregen. Zij zijn al zeven jaar bij elkaar. Eén bewoner van De Deel huurt inmiddels zijn eigen appartement en ontvangt enkele uren begeleiding vanuit de Wmo. David: “Hij doet vrijwilligerswerk met paarden, en hij neemt deel aan het verenigingsleven.”
