Vanaf mijn zesde jaar woon ik niet meer bij mijn ouders. Ik heb op veel plekken gewoond. Ik had een behoorlijk gedragsprobleem, autisme, lichte ADHD en Gilles de la Tourette. Het ging altijd weer mis en dan kon ik vertrekken.
Tot ik bij Albero Zorggroep kwam. In het begin ging het daar ook niet best. Tot Maarten, een van de persoonlijk begeleiders – hij is 62 – tegen mij zei: we gaan er voor, het gaat niet gebeuren dat je hier ook wordt weggestuurd.
Ik had met hem best wel snel een klik. Maarten luisterde echt naar mij. Hij sprak mij aan als ik iets deed dat niet oké was. Dan had hij wel gelijk. Hij liet me inzien dat ik hier niet mee door moest gaan. Ik bemoeide me in het begin ook met alles. Er waren teveel prikkels. Het kostte me ook best veel energie. Maarten is een soort tweede vader voor mij geworden.
Na drie jaar ging het zo goed met mij dat ik in een appartement kon gaan wonen met 24-uurszorg. Ik doe daar alles zelf: wassen, schoonmaken, boodschappen doen, koken. En ik zorg voor een dwergkonijntje, Knabbel. Elke avond is er contact met de begeleiding. Drie dagen per week helpt de begeleiding mij met dingen waar ik tegenaan loop. Als er echt iets is dan kan ik bellen en appen. Dan wordt er direct gereageerd. Ik heb elke dag contact met mijn ouders, ik heb twee zusjes en een broertje. Elke maand ga ik naar ze toe, in Winterswijk. En ze komen ook wel eens bij mij. Ze zijn superblij dat het zo goed met mij gaat.
